Աշխարհի յոթ հրաշալիքներից միակը, որ տեղակայված էր Եվրոպա մայրցամաքում (Օլիմպիա քաղաքում) Զևսի արձանն է. այն ստեղծվել է մ.թ.ա. 433 թվականին ժամանակի մեծանուն քանդակագործ Ֆիդիասի կողմից: Արձանը մեծ վնասներ է կրել մ.թ.ա. 2-րդ դարում տեղի ունեցած երկրաշարժից հետո, այնուհետև վերականգնվել է քանդակագործ Դիմոֆոնի կողմից: Ավելի ուշ՝ 2-րդ դարի վերջում արձանը տուժել է հյուսիսային հարևանների քաղաքացիական անկարգություններից:

391 թվականին հռոմեացիները քրիստոնեություն ընդունեցին և փակեցին հունական բոլոր տաճարները:

Կայսր Թեոդոսիոս 1-ինը ոչ միայն արգելեց հեթանոսական երկրպագություններն ու զոհաբերությունները, այլ նաև մահապատիժ սահմանեց յուրաքանչյուրի համար, ով կհամարձակվեր մտնել հեթանոսական տաճար: Թեոդոսիոսի մահվանը հաջորդած բազմաթիվ պատերազմներից ու կողոպուտներից հետո Զևսի տաճարից մնացին միայն հիմքը, որոշ սյուներ և քանդակներ…

Արձանի վերջին հիշատակումը թվագրվում է 363-ով

11-րդ դարում բյուզանդացի պատմաբան Գեորգի Կեդրինը տեղական «լեգենդ» է գրի առել, ըստ որի`5-րդ դարի սկզբին Զևսի արձանը դեռ կանգուն է եղել: Նրա խոսքով, այն տեղափոխվել է Պոլիս և տեղադրվել Լավսի պալատում, որտեղ այն այրվել է 475 թվականին բռնկված հրդեհի արդյունքում: Մեկ այլ վարկածի համաձայն, արձանը վերջնականապես ավերվել է տաճարի հետ միասին 426 թվականին՝ կրկին հրդեհի արդյունքում:

Արձանի բարձրությունը տասնչորս մետր էր։

Զևսի գլուխը զարդարում էր ձիթենու ճյուղերից հյուսված ոսկե պսակը՝ ի նշան ահեղ աստծու խաղաղասիրության։ Աջ ձեռքին կանգնած էր հաղթանակի աստվածուհի Նիկեն. վերջինս նրա մշտական ուղեկիցն էր, ձախ ձեռքին գայիսոնն էր, որի վրա կանգնած էր արծիվը, ինչը խորհրդանշում էր Զևսի հզորությունը։ Գլուխը, կուրծքը, ձեռքերը, ուսերը փղոսկրից էին, թիկնոցն ու մազերը՝ ոսկուց։